„Niepowodzenia szkolne” jest to pojęcie rozumiane w sposób bardzo szeroki. Wynika to z tego, iż jest to problem złożony. Wielu pedagogów zajmowało się analizą niepowodzeń szkolnych z racji czego możemy spotkać się z ich różnymi klasyfikacjami. Niektórzy z nich uważają, że niepowodzenia szkolne, obejmują wszelkie sytuacje, które powodują brak harmonii między wymaganiami w stosunku do ucznia a jego postępami.
Do przyczyn społeczno-ekonomicznych Czesław Kupisiewicz zalicza warunki materialne, społeczne i kulturowe, które są przyczyną niekorzystnej sytuacji życiowej np.:
-
przykra, konfliktowa atmosfera w rodzinie bądź rozpad struktury rodziny – jest to ważny czynnik, ponieważ dziecko będąc w rodzinie niezapewniającej mu dostatecznego poczucia komfortu i bezpieczeństwa ma trudności w osiąganiu pozytywnych wyników w nauce;
-
złe warunki mieszkaniowe oraz materialne – brak przyborów szkolnych, brak miejsca do nauki;
-
brak zainteresowania dzieckiem ze strony rodziców – powoduje to, że dziecko czuje się niechciane, niezauważane. Wprowadzana jest przy tym atmosfera nerwowości, chaosu i ciągłego pośpiechu.
Czynniki biopsychiczne są przyczynami tkwiącymi w dziecku. Zaliczamy do nich:
-
zaburzenia układu nerwowego – np. nadpobudliwość psychoruchową, apatia, niestabilność emocjonalna,
-
zły stan zdrowia – prowadzi często do wysokiej absencji ucznia. Odbija się to niekorzystnie na jego procesie edukacyjnym, ponieważ dziecko opuszczając lekcje, nie jest w stanie nadrobić umiejętności z zakresu podstawy programowej.
-
zaburzenia rozwojowe np. wady narządu słuchu, mowy, wzroku, zaburzenia rozwoju umysłowego
-
zaburzenia lateralizacji
-
dysfunkcje analizatorów słuchowego, wzrokowego i ruchowego – zaburzenia te mogą prowadzić do powstawania trudności w pisaniu (opuszczanie liter, wyrazów itd.), trudności w rozumieniu poleceń wypowiadanych przez nauczyciela, trudności w formułowaniu wypowiedzi ustnych i pisemnych oraz nieprawidłowy rozwój mowy.
Bardzo duże znaczenie dla niepowodzeń szkolnych ma zjawisko dysharmonii rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych. Są to fragmentaryczne deficyty, powszechnie zwane dysleksją, dysortografią oraz dysgrafią. Wówczas uczeń powinien zostać objęty zajęciami wyrównawczymi, które w pewnym stopniu poprawią jakość jego nauczania.
Przyczyny dydaktyczne uważane są przez wielu naukowców jako przyczyny dominujące w niepowodzeniach szkolnych. Możemy tu zaliczyć:
Nieprawidłowa praca dydaktyczna nauczyciela to m.in.:
-
stereotypowość metod pracy dydaktycznej
-
brak systematycznej kontroli ucznia
-
werbalizm
-
nieprzygotowywanie się do lekcji
-
zaniedbywanie samokształcenia i podnoszenia kwalifikacji
Nieodpowiednie zewnętrzne warunki pracy dydaktycznej nauczyciela
-
niedostosowanie programu nauczania do indywidualnych predyspozycji uczniów (możliwości intelektualnych, zainteresowań, itp.)
-
niedostateczne wyposażenie szkół w niezbędne pomoce dydaktyczne
-
trudne warunki organizacyjne pracy szkoły (nadmierna liczba uczniów w klasie, zła organizacja zajęć itp.)
Wadliwa praca ucznia:
-
lekceważenie obowiązków szkolnych
-
niesystematyczność
-
wagary
-
niechętny stosunek do nauki
A teraz najważniejsze:
Rodzicu!
-
Otaczaj swoje dziecko troską i dbaj o jego prawidłowy rozwój we wszystkich sferach.
-
Dbaj o to, żeby w domu panowała dobra rodzinna atmosfera dzięki czemu dziecko będzie czuło się komfortowo i bezpiecznie.
-
Bierz czynny udział w życiu szkoły poprzez systematyczny kontakt z nauczycielami.
-
Zapewnij dziecku warunki do pracy, jak i do odpoczynku.
-
Dbaj o to, aby dziecko rozwijało swoje zainteresowania.
-
Po prostu bądź! Zawsze znajduj czas dla swojego dziecka.
-
Stawiaj dziecku wymagania adekwatne do jego predyspozycji.
-
Pamiętaj, nie jesteś sam. Dobra szkoła i szereg powołanych do tego instytucji wspiera rodziców w trudnej sztuce wychowania.
{phocagallery view=category|categoryid=19|limitstart=0|limitcount=10|displayname=0|displaydetail=0|displaydownload=0|displaybuttons=0|displaydescription=0|displayimgrating=0}